Uykusuz geceler midir insanı sancılandıran?
Gecenin ıssızlığımıdır rüyadaki korkular?
Kendimle baş başa kaldığım bir trende,
Savaş ve yorgunluk içindeyim.
Her saat,her dakika ve her saniye senden uzaklaşıyorum.
Yine yalnız,yine sensiz geceler bekliyor beni.
Küçük bir aşk kokunu ara olacağım uykudaki sensiz kalbime.
Yokluğunda günlerin azalmasını beklerken daha da çok artmaya başlıyor.
Baharı yaşayan aşıkları gördükçe içimde başlayan sonbaharda dökülen yapraklar
alev alıyor.
Olmuyor,olamıyor bu kalp sevgisiz,
Geçmiyor,geçemiyor günler sensiz,
Sönmüyor,sönemiyor içimdeki alev,
Biliyorum duyuyorsun sende beni.
Yine de bil sevgi meleğim
Yapamıyor bu deli yalnız,uykusuz ve sensiz günleri…
Gökyüzünün derinliklerin de kayboluyorum
Ufak bir ışık var gözüme çarpan
Oraya odaklanıyorum,
Yürüyorum üzerine,yürüdükçe kayboluyor.
Olmuyor,ulaşamıyorum o ışığa.
Sanki,sanki o ışık bir sonmuş gibi.
Ona ulaşmamı istemiyor.
Peki sen?sendemi bir sonsun ki
Sana ulaşmamı istemiyorsun?
Sen son olamazsın.
Sen,yaşanmışların ve yaşanacak günlerin en
güzel başlangıcısın.
Senden yeni bir başlangıç istiyorum.
Sonbaharda ağaçtan savrulan kuru,sararmış bir yapraktan
farklı değil çaresizliğim.
Canını kaybetmenin ne olduğunu en iyi o bilir sanırım.
Savrulmak,itilmek en son yok olmak.
Kimse görmez çaresizliğini çünkü herkes mutludur kendi çapında.
Sığınır köşe bucaklara yine de yok olmamayı beceremez…
Yapamaz her şeyim bu kalp sensiz.
Muhtaçtır sana hırpalanmış savrulmuş yüreğim.
Ben sana böyle tutkunken,her şeyde biraz sen varken,
Hasretini taşıyabilir miyim sanıyorsun?
Öyle sevdim ki seni,
Yok olmamı istiyorsun.
Sorun değil.
Bir kuru yaprak gibi çaresiz yok olur giderim…
Bir mevsim,ilkbahar.
Herkesin aşık olma ve sevme ihtiyacı duyduğu mevsim.
İşte sen bana böyle bir mevsimde geldin.
Aslında her şey bir bahanedir,ilkbaharda benim bahanem.
Ardında bir bahane olmadan sevmek ve sevilmek istiyorum.
Bunları ise seninle paylaşmak istiyorum.
Bu metni yazarken gökyüzüne bakıyorum.
Yıldızlar yok hafif esen bir rüzgar var.
Gökyüzündeki aşk melekleri ile yıldızlarım uyuşmuyor.
Öylesine huzur veren bir rüzgar sesi var ki
İçimdeki bütün güzellikleri ona veriyorum,
Herkes mutlu olsun diye.
Başı boş halde yüzüme çarpan esintiyi,
Senin buselerin kabul ediyorum.
O kadar tatlı o kadar yumuşak ki
Her an yanımda ol istiyorum.
Uzaktaki ışıklara bakıyorum sanki bana gülümsüyor.
Bana da ''sevgilin yanında olmasa bile sen onu düşün ve gülümse'' diyor.
Gülüyorum ama senin kadar güzel gülemiyorum.
Gülüşün…hiç kimsede olmadığı kadar içten,
Hiç kimsede olmadığı kadar yumuşak.
Gülüşün…ayazı ısıtan bahar sarı sıcağı serinleten rüzgar.
Ve bu sevdanın sebebi… gülüşün…;
Bulutlar yolunu kaybetmiş bu gece
Yine yağmur yağıyor…
Gök yüzündeki aşk melekleri ağlıyor sanki.
Öylesine huzur veren bir yağmur.
İçimde çaktığını zannettiğim şimşekler,
Sensizliğe karşı olan isyanım.
Alacakaranlığın ertesinde,
Yağmurdan sonra anlaşılıyor her şey.
Senin görmediğin bu şehirde,
Yalnızlığa demir atmış bekliyorum öylece…
Sensizlikten olsa gerek,
Yalnızlığa demir atıp beklemem.
Sensizlikten olsa gerek,
İçimde çakan şimşekler.
Şimdi söyle ey sevgili?
Ne kadar daha bekleyeceğim demir atmış halde…
Ne zamana kadar çakacak,içimdeki şimşekler…
Gözlerini görmediğim yalan bir dünyadayım.
Senin için yürüyorum bu karanlık sokaklarda.
Sana yaklaştığımı hissettikçe,
Hiç olmadığı kadar uzaklaşıyoruz.
Yalnızlığım ürkütmeye başlıyor beni,
Yürüdüğüm bu sokaklar,
Eskisinden daha karmaşık hal oluyor.
Kokunu hiç duymadığım için
Nefret etmeye başladım aldığım nefesten.
Aşkın karanlık dünyası bu,
Yürek ister sevgi için yaşamaya…
Aşkın karanlık dünyası bu,
Yürek ister benim sevdiğim kadar sevmeye…
Yoksun hiç olmadın ve hiç olmayacaksın.
Seni her düşündüğümde içim yanacak,kalbim ağrıyacak.
Bu acıların suçlusu sen değilsin aslında.
Tek suçlu benim hata bende.
Ben,sevmeyeceğini benim olmayacağını bile bile sevdim.
Tek istediğim sevgilin olabilmekti
Ben seni görmek isterken,
Sen araya her zaman mesafe koydun.
Keşke sevebilseydin beni,
Keşke gözlerinin içine bakarken kendimi görebilseydim.
Senin yokluğunda hiç gülmedim içten.
Hiç var olmadı yüzümde tebessüm.
Gözlerim takıldı hep uzaklara.
Seninle buluştuğumuz yerlere.
İçim yandı,
Oturdum saatlerce orda.
Yıldızlarda gördüm gözlerini,bakamadım.
Bir defa daha haykırmak istedim.
Belki olur ya duyarsın diye.
Seni sevdiğimi ne kadar söylesem de
Biliyorum artık duymayacaksın.
Ama bu gerçek sevdim seni…
Hem de Çok Sevdim…
Seni Sevdiğim İçim Özür dilerim…
Sessiz sakin,her gece gerçeklerden kaçmam mı?
Yoksa senle her karşılaştığımda susmam mı?
Aslında gerçeklerden kaçarak,
Seni her görmemde susmama neden oluyor.
Acaba gerçekler bu kadar acı verici bir şey mi?
Yada karşılaşacağım durum çok kötü bir şey mi?
Aslında bu kadar acı veren
Senin bensiz bir dünyada yaşaya bileceğini hayal etmem.
İşte bu durum çok kötü bir şey…
Yalnızlıktan olsa gerek alacakaranlığın öfkesi,
Aşkın yokluğundan olsa gerek yaralı gönlün acısı,
Ne kadar yakın hissedersen kendine
Kaybetmeyi kabullenmiş sayılırsın.
Söz Bitti Şimdi Susma Zamanı…
Bulutlar ardında kaybolup gidiyor ışıklar kenti.Rüzgar,iç çekiyor yapraklar
arkasında. Umutsuz bir aşkın yaz yağmuru ile yeniden filizlenmesini bekliyorum.
Sisli bir sonbaharın yakınında bağdaş kurmuş,köhne bir oda da unutulmuşum. Yapım
vahşi,akşamları yükseliyor sesim,şarkımı batan güneşe söylüyorum.
Dün gece yine gittim. Hayatın yüzüne tekrar tekrar baktım (Hadi nedenini aramayı
bırak meraklı,güzel,tatlı sesim ne olur sus artık). Hep aynı güçle özledim.
Özlemeyi hep iyi bildim. Kavuşmakta ise hep acemiyim. Mükemmel biri
değilim,ben mükemmel olsaydım mükemmel birini hiç aramazdım.
Etki altında kalma! Kendi hikayeni kendin yaz (Onlarda sana böyle söylediler mi
acaba). Her zaman hayatın yüzüne bak. Sende bir gün hayatını
sürmüş,tüketmiş olacaksın,her şey eskisinden daha kötü davranacak,işte o zaman
sende benim gibi benden daha kötü ağlayacaksın.
Bu mudur bize bağışlanacak olan?Unutabilmek midir tek sığınağımız? İlk
yalnızlıkla yaralanmış bir insan yeniden sevebilir mi? Var olmak için
kayboluyorum.
Şimdi sana kendimi,kendi karanlığımdan bir başkası olarak doğurmama yardım etmen
için yalvarıyorum. Elini uzatmazsan köhne bir oda da solmuş güllerden
hiçbir farkım olmayacak…
Sözlere inanma güzelim ALDANIRSIN,
Yaralı gönlüm nasıl onu gör.
Hayatta kimseye güveneme ALDANIRSIN,
Birde gel benim halimi gör.
Seveceğin kişiye dikkat et ALDANIRSIN,
Ben yarıda kaldım onu gör.
Aşk kolay değil ALDANIRSIN,
Karşılıksız sevdim onu gör.
Seviyorum diyerek kendini kandırma ALDANIRSIN,
ÇÜNKÜ BEN;
Seni sevdim seveli ALDANIYORUM..
.
Yarın sabah hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
Bunu biliyorum,içimden sen geçeceksin,
Sen yer alacaksın kalbimde.
Gideceğim bir yerlere ama sevdam bitmeyecek.
Ben uzaklarda da olsam hep yanımda,
Hep yanı başımda,taaa şuramda,
Kalbimde olacaksın.
Sen içimde hiç bitmeyen alev,
Bir sevgi,bir tanem kalacaksın.
Sen olmazsan bitmez bu sevda bitmez…
Sen yarınsız yaşamak nedir bilir misin?
Ben biliyorum;
Senden uzakta sensiz yaşamaktır.
Sensiz yaşamak nedir bilir misin?
Ben biliyorum;
İmkansız hayaller kurmaktır.
İmkansız hayaller nedir onu da bilir misin?
Ben biliyorum;
Kalbimi yerinden söküp sana vermektir.
Peki sen,kalbini yerinden söküp bana verebilir misin?
Ben buna da cevap verim;
Ben senden hiçbir şeyimi esirgemedim.
Altı üstü bir kalp al senin olsun.
Ben istemiyorum.
Nasılsa yarınsız yaşıyorum,
Nasılsa imkansız hayaller kuruyorum.
Bunların yanın da bir kalbin önemi yoktur benim için.
Eğer yarınsız yaşatmazsan,imkansız hayaller kurdurmazsan,
İste ömrüm senin olsun.
